Rzeczywistość, która nas otacza, zmienia się na naszych oczach. Schematy, które funkcjonowały do tej pory, które braliśmy za pewnik, straciły sens. Jednocześnie pomimo oczywistej obawy o zdrowie swoje i naszych rodzin, większość z nas zadaje sobie pytanie – co dalej? Jak będzie wyglądała nasza rzeczywistość po epidemii? Co z naszą pracą? Jak będzie wyglądała sytuacja makroekonomiczna? Oczywistym dla wszystkich jest fakt, że czeka nas w najlepszym przypadku spowolnienie gospodarcze a w najgorszym – głęboki kryzys ekonomiczny.
Równocześnie z całą pewnością możemy powiedzieć, że „świat będzie trwał nadal”. Obecnie naszą uwagę zajmują kolejne medialne doniesienia o osobach zarażonych nowym wirusem, kolejnych ograniczeniach wprowadzanych przez rządy do naszego życia. Niewiele jednak widać artykułów dotyczących rzeczywistej skali epidemii w odniesieniu do całego społeczeństwa.
W Polsce, przy obecnych szacunkach Ministerstwa Zdrowia (z zastosowaniem wszystkich mechanizmów ograniczeń wdrożonych przez rząd), odsetek zarażonych będzie wynosił ok. ~0,05% populacji kraju. Nie zmienia to faktu, że 100% z nas doświadczy skutków ekonomicznych spowolnienia gospodarczego.
Z perspektywy integratora systemów zrobotyzowanych obserwujemy bieżącą sytuację przez pryzmat setek rozmów przeprowadzonych z naszymi Klientami i potencjalnymi kontrahentami. Obraz sytuacji, który jest przedstawiany przez naszych rozmówców – przedstawicieli zakładów produkcyjnych z różnych branż – jest spójny. Obawy budzi niepewność dotycząca długości czasu przestoju, rynek zbytu, „podniesienie” linii produkcyjnych po przestoju, oraz coś, co można nazwać „kryzysem zaufania do ludzi”. Z uwagi na zagrożenie powodowane przez nowego wirusa osoby odpowiedzialne za planowanie produkcji mają ogromne obawy związane z planowaniem zespołów ludzkich. Rodzi to wiele pytań: „jak zaplanować zmiany tak, aby operatorzy nie spotykali się ze sobą?”, „jak ograniczyć liczbę zespołów przy produkcji, podczas gdy proces / wydajność przy obecnym, często niskim, poziomie automatyzacji wymaga dużej obsady?”.
Przemysł wytwórczy w Polsce jest do tej pory jednym z najmniej zautomatyzowanych, o czym mówią jasno liczby: ~40 robotów na 10000 pracowników w przemyśle wytwórczym, kontra >300 w Niemczech przy średniej europejskiej ~114 robotów/10000. Oznacza to, że będzie mierzył się podwójnie z kryzysem zaufania do „taniej siły roboczej”, na której dotychczas się opierał.
W trakcie prowadzonych rozmów handlowych i technicznych o potencjalnych projektach z zakresu automatyzacji produkcji zaobserwowaliśmy podejście osób decyzyjnych w zakładach przemysłowych zgodne ze schematem funkcjonującym w Polsce przez lata. Zamiast inwestycji w automatyzację i robotyzację procesu, co wymaga często dostosowania poprzedzających linii, jakości i powtarzalności produktu, wolimy zatrudnić niewykwalifikowanych pracowników, często obcokrajowców, którzy za niską stawkę wykonają ciężką i monotonną pracę, a jak się zwolnią – zastąpimy ich nowymi. Automatyzację postrzegamy nie jako korzyść a inwestycję, zbyteczną na ten moment. Wydaje się, że w bezprecedensowej sytuacji, z którą mamy do czynienia obecnie takie podejście będzie musiało się zmienić.
Produkcja przemysłowa po okresie przestoju będzie musiała zostać przywrócona, linie produkcyjne ponownie ruszą, ale sytuacja po bieżących wydarzeniach już na zawsze będzie inna. Planowanie produkcji, obsady, podział zadań i zespołów pracowników produkcyjnych będzie musiał być zmieniony, a zakłady produkcyjne zapewne nie będą mogły polegać w większości na licznych zespołach ludzkich, w miejscach gdzie udaje się wprowadzić automatyzację i robotyzacji produkcji.
Jako integrator systemów uważamy, że właśnie teraz nadszedł moment zwiększenia wysiłków na rzecz wdrożenia automatyzacji i robotyzacji procesów produkcyjnych w zakładach przemysłowych.
– niezawodne maszyny mogą pracować bez przerw, dzięki czemu produkcja jest ciągła, a jej planowanie znacznie bardziej realne,
– przedsiębiorstwo może elastycznie reagować na potrzeby rynku i włączać lub wyłączać poszczególne elementy linii produkcyjnej, nie ma wówczas konieczności zatrudniania lub zwalniania pracowników. Powodami zmian mogą być także sytuacje losowe, np. trudności z zakupem komponentów, zerwanie łańcucha dostaw itp. Umożliwia to minimalizację strat nawet podczas poważnego kryzysu gospodarczego,
– umożliwia wykonywanie prac, które do tej pory nie były możliwe do zrealizowania ludzkimi rękoma, np. z udziałem bardzo ciężkich elementów lub wymagających ogromnej precyzji,
– roboty wykonują powtarzalną pracę bezbłędnie, co w przypadku pracowników niemal nigdy nie jest możliwe.
Automatyzacja ułatwia zarządzanie produkcją w zakładach wytwórczych, ale nie tylko – ma również znaczący wpływ na czynnik ludzki w przedsiębiorstwie:
– znacząco poprawia bezpieczeństwo i higienę pracy na terenie zakładu,
– zastąpienie ludzi robotami i systemami zautomatyzowanymi w procesie wytwórczym sprawia, że przedsiębiorstwo staje się niezależne od czynników losowych i zakłóceń – przedłużających się chorób, urlopów lub innych sytuacji, np. zamknięcia granic, co uniemożliwia przyjazd pracownikom z zagranicy,
– robotyzacja w znaczącym stopniu eliminuje konieczność zatrudniania nowych pracowników, co minimalizuje koszty pracy czy przeprowadzenia rekrutacji i szkolenia nowo zatrudnionej osoby.
Możemy zatem powiedzieć, że właśnie teraz jest moment, w którym warto zainteresować się automatyzacją i robotyzacją w zakładach produkcyjnych a zakłady, które wdrożą systemy zautomatyzowanej produkcji – zyskają istotną przewagę konkurencyjną w rzeczywistości, z którą będziemy mieli do czynienia po epidemii COVID-19.
Chcielibyśmy jednocześnie poinformować naszych Klientów, że nasza firma działa normalnie, oczywiście z zachowaniem wszelkich zasad bezpieczeństwa oraz wdrożeniu rekomendacji rządowych dotyczących pracy zdalnej dla tej części naszego Zespołu, dla której było to możliwe. Pozostajemy do dyspozycji naszych Klientów i zapraszamy do kontaktu z nami.
Zespół Trinitec
